Ερευνητές του University College του Λονδίνου (UCL) δημιούργησαν τα λεπτότερα σπαγγέτι στον κόσμο, καθώς ανέπτυξαν νήματα σε νανοκλίμακα από ένα μείγμα αλεύρου και υγρού, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν πορώδεις ίνες που θα βοηθήσουν στην επούλωση των πληγών και την αναγέννηση των ιστών. Πρόκειται για μια προσιτή και φιλική προς το περιβάλλον προσέγγιση για την ανάπτυξη υλικού ικριώματος που, δεδομένης της σύνθεσής του, είναι τεχνικά μιλώντας ζυμαρικά.
Η ομάδα χρησιμοποίησε μια μέθοδο που ονομάζεται electrospinning, κατά την οποία συνθετικά ή φυσικά πολυμερή μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή ινώδους υλικού για ιατρικές συσκευές και θεραπευτικούς παράγοντες για την αντιμετώπιση της απώλειας ιστών.
Το electrospinning περιλαμβάνει την τροφοδοσία ενός διαλύματος μέσω μιας βελόνας και την εφαρμογή εξαιρετικά υψηλής τάσης στην εν λόγω βελόνα. Αυτό προκαλεί την εκτόξευση ενός λεπτού πίδακα του διαλύματος από τη βελόνα, ο οποίος στη συνέχεια εναποτίθεται σε έναν συλλέκτη. Ο πίδακας υφίσταται κινήσεις τεντώματος και μαστιγώματος ενώ κινείται στον αέρα, και έτσι έχουμε στερεές αποξηραμένες νανοΐνες που εναποτίθενται στον συλλέκτη σε σχηματισμό που μοιάζει με χαλί.
Αν και τα βρώσιμα ζυμαρικά φτιάχνονται με αλεύρι και νερό, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αλεύρι και μυρμηκικό οξύ, επειδή το τελευταίο διασπά τις μεγάλες στοίβες σπειρών που αποτελούν το άμυλο. Χωρίς το μυρμηκικό οξύ, τα στρώματα των σπειρών θα ήταν πολύ μεγάλα για να σχηματίσουν τα δομικά στοιχεία αυτών των νανοϊνών. Το μυρμηκικό οξύ εξατμίζεται επίσης καθώς ο πίδακας του υγρού πετάει στον αέρα προς τη μεταλλική πλάκα συλλογής κατά τη διαδικασία του electrospinning.
Στην εργασία τους, οι ερευνητές σημείωσαν ότι τα σπαγγέτι τους είχαν διάμετρο μόλις 372 νανόμετρα. Σε αυτό το πάχος, κάθε μεμονωμένη ίνα νανοσπαγγέτι δεν μπορεί να αποτυπωθεί με σαφήνεια από οποιαδήποτε κάμερα ορατού φωτός ή μικροσκόπιο. Έτσι, οι εικόνες που βλέπετε παραπάνω είναι στην πραγματικότητα εικόνες που βασίζονται στο μοτίβο των ηλεκτρονίων που εκτρέπονται ή χτυπιούνται, οι οποίες δημιουργήθηκαν με τη χρήση ηλεκτρονικού μικροσκοπίου σάρωσης. Ωστόσο, η νανοπάστα μπορεί να γίνει αντιληπτή με γυμνό μάτι και να εντοπιστεί εύκολα όταν εναποτίθεται ως συμπαγές στρώμα πλάτους 2 εκατοστών στον συλλέκτη.
Μια διαφορετική εργασία που δημοσιεύθηκε στο Nature φέτος περιέγραψε επίσης τη χρήση φυσικών και συνθετικών πολυμερών σε μια διαδικασία electrospinning για τη δημιουργία νανοϊνών για την επούλωση πληγών και τη βοήθεια στην αναγέννηση ιστών. Αυτό είναι παρόμοιο με αυτή τη μέθοδο νανοπάστας. Ωστόσο, οι ερευνητές του UCL είναι πρόθυμοι να εξερευνήσουν περαιτέρω την καινοτομία τους, επειδή το αλεύρι είναι φοβερά εύκολο να βρεθεί, οπότε θα πρέπει να είναι εύκολο να παραχθεί σε κλίμακα. Θα συνεχίσουν να ερευνούν αυτά τα εξαιρετικά λεπτά σπαγγέτι για να δουν πόσο γρήγορα διαλύονται, πώς αλληλεπιδρούν με τα κύτταρα και πώς θα μπορούσαν να παραχθούν σε μεγάλες ποσότητες.
[via]
