Το γεγονός ότι έχουμε πρόβλημα με τα πλαστικά υλικά είναι αδιαμφισβήτητο, καθώς καταπίνουμε μια τεράστια ποσότητα μικροπλαστικών ετησίως και έχει γίνει τόσο μεγάλο πρόβλημα που τα έχουμε βρει στο αίμα, στο μητρικό γάλα, ακόμη και στους όρχεις. Η εξάλειψή τους έχει γίνει προτεραιότητα και το κλειδί μπορεί να βρίσκεται σε ένα φίλτρο που ονομάζεται Ct-Cel και υπόσχεται να εξαλείψει έως και το 99,9% αυτών των μικροπλαστικών. Και μάλιστα η κατασκευή του είναι απόλυτα οικολογική: από οστά καλαμαριού και βαμβάκι!
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Wuhan, στην Κίνα αναφέρουν ότι το Ct-Cel είναι ένα υπερμοριακό ινώδες φίλτρο βιομάζας που δημιουργήθηκε χάρη στο συνδυασμό χιτίνης, ενός παραγώγου του οστού του καλαμαριού, και κυτταρίνης που προέρχεται από το βαμβάκι. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι «αυτό το ινώδες πλαίσιο βιομάζας παρουσιάζει εξαιρετική απόδοση απορρόφησης του πολυστυρενίου, του μεθακρυλικού πολυμεθυλίου, του πολυπροπυλενίου και του τερεφθαλικού πολυαιθυλενίου».
Το πιο περίεργο είναι ότι ενεργεί σαν να ήταν ένας ζωντανός οργανισμός. «Η συνάφεια για τα διάφορα μικροπλαστικά αποδίδεται στη μετατροπή πολλαπλών διαμοριακών αλληλεπιδράσεων μεταξύ των διαφόρων μικροπλαστικών και του CT-Cel», αναφέρουν αναλυτικά οι ερευνητές. Αυτό σημαίνει ότι το φίλτρο έχει μια μεγάλη ποικιλία αντιδράσεων δεσμών μεταξύ των μερών του, επιτρέποντας μια προσαρμογή για την καλύτερη «παγίδευση» αυτών των ποικιλιών πλαστικών που κυμαίνονται από 100 νανόμετρα έως τρία μικρόμετρα.
Κάτι που ξεχωρίζει είναι ότι μπορεί να εξαλείψει το 98 έως 99,9% αυτών των τύπων μικροπλαστικών σε πραγματικές δοκιμές σε νερό από γεωργικές αρδεύσεις, λίμνες, παράκτιες περιοχές και στάσιμα νερά, διατηρώντας υψηλή απόδοση απορρόφησης (μεταξύ 95,1% και 98,1%) μετά από πέντε κύκλους απορρόφησης. Ωστόσο, σχολιάζουν επίσης ότι η παρουσία ορισμένων χημικών ουσιών στο νερό μειώνει την ικανότητα απορρόφησης. Και ποιοι είναι αυτοί οι μηχανισμοί παγίδευσης των σωματιδίων; Η μοριακή ανταλλαγή, όπως οι δυνάμεις Van der Waals, η ηλεκτροστατική έλξη των σωματιδίων ή ο απλούστερος: η φυσική αναχαίτισή τους.
Τόσο η χιτίνη όσο και η κυτταρίνη είχαν ήδη τοποθετηθεί ως ενδιαφέροντα στοιχεία για το φιλτράρισμα και την εξάλειψη των ρύπων στο νερό, αλλά η πραγματική πρόκληση για τους ερευνητές ήταν να τα συνδυάσουν. Πρόκειται για κάτι που απαιτούσε χειρισμούς για την αποσύνθεση της εσωτερικής δομής του κάθε συστατικού και στη συνέχεια την ανακατασκευή της εν λόγω συνδυασμένης δομής.
Ωστόσο, οι συγγραφείς επισημαίνουν επίσης ότι πρόκειται για ένα φίλτρο σε πολύ πρώιμο στάδιο ανάπτυξης. Παρά τις δυνατότητες που παρουσιάζονται, είναι απαραίτητο να γίνουν περισσότερες δοκιμές, και σε μεγαλύτερη κλίμακα, προτού διεξαχθεί η έρευνα που θα υπαγορεύσει αν είναι βιώσιμη ή όχι η παραγωγή του σε εμπορικό επίπεδο.
[via]
