Μια τυπική ανοιξιάτικη μέρα πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια, ένας αστεροειδής έπεσε από τον ουρανό πάνω από τη σημερινή περιοχή Chicxulub του Μεξικού και έβαλε τέλος στη βασιλεία των δεινοσαύρων στη Γη. Τώρα, οι επιστήμονες που διερευνούν τα γεωλογικά ίχνη αυτής της τεράστιας σύγκρουσης εντόπισαν ένα αποτύπωμα που μας λέει περισσότερα για τον διαστημικό βράχο. Τα δεδομένα μάς λένε ακόμη και από ποιο μέρος του Ηλιακού Συστήματος προήλθε πριν πέσει στη Γη, και αποδεικνύεται ότι ο αστεροειδής που έπεσε στο Chicxulub δεν ήταν από αυτά τα μέρη.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν τον κρατήρα Chicxulub τη δεκαετία του 1970 και μπόρεσαν να τον χρονολογήσουν στα τέλη της Κρητιδικής εποχής εντοπίζοντας το όριο K-Pg σε πετρώματα σε όλο τον κόσμο. Αυτό το γεωλογικό στρώμα είναι πλούσιο σε ιρίδιο, ένα μεταλλικό στοιχείο σπάνιο στη Γη αλλά κοινό στους αστεροειδείς. Αυτό το φράγμα είναι πλέον κατανοητό ότι αντιπροσωπεύει τη μαζική κλιματική διαταραχή που ακολούθησε την πρόσκρουση στο Chicxulub.
Μια νέα έρευνα με επικεφαλής τον γεωλόγο του Πανεπιστημίου της Κολωνίας Mario Fischer-Gödde ανέλυσε ένα άλλο συστατικό του ορίου που είχε αγνοηθεί μέχρι τώρα. Η μελέτη σημειώνει ότι η παρουσία ορισμένων συνθέσεων ισοτόπων ρουθηνίου χρησιμεύει ως γεωλογικό αποτύπωμα. Η σύγκριση αυτού του αποτυπώματος με άλλους αστεροειδείς δείχνει ότι η πρόσκρουση στο Chicxulub προήλθε από το εξωτερικό Ηλιακό σύστημα, πέρα από την τροχιά του Δία.
Οι διαστημικοί βράχοι που σχηματίστηκαν στο εσωτερικό Ηλιακό Σύστημα χαρακτηρίζονται ως επί το πλείστον ως τύπου S, οι οποίοι έχουν διαφορετικές ισοτοπικές αναλογίες από αυτές που βρήκαν οι επιστήμονες στα υπολείμματα αυτού του αστεροειδούς. Ο βράχος που έθεσε τέλος στην Κρητιδική εποχή ήταν, επομένως, ένας αστεροειδής τύπου C (ανθρακούχος). Ενώ οι αστεροειδείς τύπου C είναι οι πιο κοινοί σε όλο το Ηλιακό Σύστημα, δεν είναι τόσο κοινοί γύρω από το εσωτερικό Ηλιακό Σύστημα. Οι περισσότεροι από τους επικίνδυνους αστεροειδείς που έχουν χτυπήσει και θα χτυπήσουν τη Γη είναι τύπου S, γεγονός που καθιστά αυτόν τον αστεροειδή παράξενο.
Οι ερευνητές πήραν επίσης δείγματα από άλλους κρατήρες πρόσκρουσης που δημιουργήθηκαν σε διάφορες χρονικές περιόδους μεταξύ 36 και 470 εκατομμυρίων ετών πριν. Τα αντικείμενα που δημιούργησαν αυτούς τους κρατήρες δεν είχαν καμία σχέση με το όριο K-Pg, συμβάλλοντας στην επιβεβαίωση της πιο μακρινής προέλευσης του κρατήρα Chicxulub. Τα ισότοπα ρουθηνίου σε αυτά τα άλλα δείγματα έδειξαν ότι οι περισσότεροι από τους διαστημικούς βράχους ήταν αστεροειδείς τύπου S που σχηματίστηκαν στο εσωτερικό του Ηλιακού Συστήματος. Η εργασία αυτή υποδηλώνει ότι τα μεγάλα γεγονότα πρόσκρουσης στη Γη προέκυψαν από αστεροειδείς από διάφορες περιοχές του ηλιακού συστήματος και όχι από μια ενιαία δεξαμενή, σύμφωνα με το National Geographic.
Δεδομένης της προέλευσής του, ο φονέας των δεινοσαύρων βρισκόταν πιθανότατα σε σταθερή τροχιά για το μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξής του. Κάποια στιγμή, χτυπήθηκε προς μια τροχιά που θα διέσχιζε τη Γη, πιθανώς λόγω της τεράστιας βαρυτικής επιρροής του Δία. Δυστυχώς για το 60% της ζωής στη Γη, κατέληξε σε πορεία σύγκρουσης με τον πλανήτη μας. Μετά τη σύγκρουση προκλήθηκε μια έντονη παγκόσμια πύρινη καταιγίδα, ακολουθούμενη από χρόνια ψυχρών θερμοκρασιών λόγω των υψηλών επιπέδων ατμοσφαιρικής σκόνης. Οι μόνοι δεινόσαυροι που επέζησαν ήταν οι πρόγονοι των σύγχρονων πτηνών.
[via]
