Όσο εξαιρετικά σπάνιο και αν είναι σαν ενδεχόμενο, οι αστεροειδείς θα μπορούσαν να καταστρέψουν τη ζωή στον πλανήτη «σε μια στιγμή». Οι επιστήμονες του Sandia National Laboratories έχουν επιδείξει μια μέθοδο που αποδεικνύει την έννοια της εκτροπής ενός πιθανού αστεροειδούς που θα πλησιάσει τη Γη με τη βοήθεια μιας δέσμης ακτίνων Χ.
Το 2022, η αποστολή Double Asteroid Redirection Test (DART) της NASA έριξε με επιτυχία ένα διαστημικό σκάφος σε έναν αστεροειδή (τον Δίμορφο) και άλλαξε την τροχιά του γύρω από έναν μεγαλύτερο βράχο. Αλλά αυτή η προσέγγιση είναι ακριβή και απαιτεί μια αρκετά πρώιμη προειδοποίηση.
Τώρα, η ομάδα της Sandia έχει επιδείξει έναν νέο τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαμε να εκτρέψουμε έναν αστεροειδή από την πορεία του, ο οποίος αναμένεται να είναι ταχύτερος και φθηνότερος. Η πυροδότηση μιας πυρηνικής έκρηξης κοντά στον αποστάτη βράχο μπορεί να θερμάνει γρήγορα την επιφάνεια, δημιουργώντας πίδακες ατμού που θα τον απομακρύνουν.
Οι ερευνητές προσομοίωσαν αυτό το σενάριο σε εργαστηριακά πειράματα, με στόχους δύο δείγματα 12 mm, το ένα από χαλαζία και το άλλο από λιωμένο διοξείδιο του πυριτίου. Το μηχάνημα Z στη Sandia χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή μαλακών παλμών ακτίνων Χ, για να χτυπήσουν τους στόχους. Ενδιαφέρον είναι ότι αυτές οι ακτίνες-Χ εξαέρωσαν επίσης τα λεπτά μεταλλικά φύλλα που συγκρατούσαν τα δείγματα στη θέση τους, έτσι ώστε οι εικονικοί αστεροειδείς ουσιαστικά «αιωρούνταν» όταν τους χτυπούσαν οι ακτίνες-Χ. Επίσης, η ακτινοβολία θέρμανε τις επιφάνειες των δειγμάτων αρκετά γρήγορα ώστε να τα στείλει σε σταθερή ελεύθερη πτήση. Οι ταχύτητές τους μετρήθηκαν στα 69,5 m/sec για το δείγμα χαλαζία και στα 70,3 m/sec για το δείγμα πυριτίας.
Στη συνέχεια, η ομάδα χρησιμοποίησε αυτό το σημείο εκκίνησης για να εκτελέσει προσομοιώσεις της Φυσικής σε πραγματική κλίμακα αστεροειδούς. Αυτή η μέθοδος πυρηνικής εκτροπής, όπως αποδεικνύεται, θα μπορούσε να λειτουργήσει σε διαστημικούς βράχους πλάτους έως και 4 χιλιομέτρων. Ένας τόσο μεγάλος αστεροειδής θα μπορούσε να προκαλέσει χάος και καταστροφή σε παγκόσμια κλίμακα. Εξάλλου, έχει ξανασυμβεί.
Πριν από περίπου 65 εκατομμύρια χρόνια, ένας αστεροειδής πλάτους περίπου 10 χιλιομέτρων έπεσε πάνω στη σημερινή χερσόνησο του Γιουκατάν, απελευθερώνοντας ενέργεια ισοδύναμη με 4,7 δισεκατομμύρια ατομικές βόμβες. Αν τα ωστικά κύματα δεν σας έπιαναν, θα σας σκότωναν οι πυρκαγιές σε όλη την ήπειρο, τα τσουνάμι ύψους χιλιομέτρων, οι πολύμηνοι μεγα-σεισμοί, η βροχή θειικού οξέος ή οι αναποδογυρισμένες τροφικές αλυσίδες που προέρχονται από 18 μήνες σκοταδιού. Περίπου το 75% όλης της ζωής στη Γη εξαφανίστηκε.
Ακόμα και μια μικρή σύγκρουση μπορεί να έχει μεγάλες συνέπειες. Ο μετεωρίτης που εξερράγη πάνω από το Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας το 2013 εκτιμάται ότι είχε πλάτος μικρότερο από 20 μέτρα και παρόλα αυτά τραυμάτισε σχεδόν 1.500 ανθρώπους και κατέστρεψε περισσότερα από 7.000 κτίρια με το ωστικό κύμα του.
Το θέμα είναι ότι η πρόσκρουση αστεροειδούς είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να αποτρέψουμε, και η προσθήκη πυρηνικών επιλογών στις προσπάθειες ανακατεύθυνσης αστεροειδών θα μπορούσε κυριολεκτικά να σώσει τον κόσμο μια μέρα. Η ομάδα της Sandia αναφέρει ότι μελλοντικά πειράματα θα διεξαχθούν σε άλλα ορυκτά και αμμώδη, βραχώδη και πορώδη δείγματα, ώστε να προσομοιωθούν διαφορετικοί τύποι αστεροειδών.
[via]
