Το να φανταστούμε έναν κόσμο με καθαρή και ανεξάντλητη ενέργεια δεν είναι πλέον μόνο επιστημονική φαντασία. Η Γαλλία πέτυχε ένα μοναδικό ορόσημο, διατηρώντας μια αντίδραση πλάσματος για 22 λεπτά.
Στις 12 Φεβρουαρίου στη Γαλλία, ο αντιδραστήρας WEST της Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας και Εναλλακτικών Ενεργειών (CEA) κατάφερε να διατηρήσει ένα πλάσμα για περισσότερα από 22 λεπτά (1.337 δευτερόλεπτα), καταρρίπτοντας έτσι το προηγούμενο ρεκόρ διάρκειας πλάσματος που είχε επιτευχθεί με ένα tokamak. Αυτό αντιπροσωπεύει βελτίωση κατά 25% σε σχέση με το προηγούμενο ρεκόρ διάρκειας που είχε επιτευχθεί με τον EAST, στην Κίνα, το οποίο έφτασε τα 1.066 δευτερόλεπτα (17 λεπτά) λίγες εβδομάδες νωρίτερα. Επιπλέον, το πλάσμα έφτασε σε θερμοκρασία 50 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου.
Το επίτευγμα αυτό έδειξε ότι η τεχνολογία μαγνητικού περιορισμού εξελίσσεται, επιτρέποντας στους αντιδραστήρες να διατηρούν τις ακραίες συνθήκες που απαιτούνται για την πυρηνική σύντηξη για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. Όσο περισσότερο ελέγχεται το πλάσμα, τόσο πιο κοντά θα είμαστε στην παραγωγή ενέργειας σύντηξης με συνεχή, αξιόπιστο και εμπορικά βιώσιμο τρόπο.
Για να επιτευχθεί αυτός ο χρόνος και να ελεγχθεί το πλάσμα, οι επιστήμονες της κοινοπραξίας EUROfusion εφάρμοσαν έναν συνδυασμό στρατηγικών, όπως θερμοκρασίες μεταξύ 100 και 150 εκατομμυρίων °C, έγχυση θερμικής ισχύος 2MW και χρήση υπεραγώγιμων πηνίων και ψυχόμενων εξαρτημάτων. Επιπλέον, τα υλικά προστατεύονταν, ελαχιστοποιώντας τη διάβρωση και τη μόλυνση των εσωτερικών εξαρτημάτων του αντιδραστήρα.
Η πυρηνική σύντηξη θεωρείται το «Άγιο Δισκοπότηρο» της ενέργειας επειδή δεν παράγει ραδιενεργά απόβλητα μακράς διάρκειας, σε αντίθεση με την πυρηνική σχάση. Επιπλέον, χρησιμοποιεί λιγότερους πόρους, έχει πρακτικά ανεξάντλητο καύσιμο και θα μπορούσε να παράγει καθαρή και σταθερή ενέργεια χωρίς εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Η τεχνολογία μαγνητικού περιορισμού στα tokamak είναι η πιο προηγμένη σήμερα και θεωρείται ο πιο βιώσιμος τρόπος για την απόκτηση ενέργειας σύντηξης.
Η μελέτη της πυρηνικής σύντηξης και η αναζήτηση της σταθερότητάς της πραγματοποιείται σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ξεκινώντας από τον ITER, τον πειραματικό αντιδραστήρα που μια διεθνής κοινοπραξία με επικεφαλής την Ευρώπη κατασκευάζει στη γαλλική πόλη Cadarache. Στην ίδια ήπειρο λίγο ψηλότερα στη Γερμανία και στην ίδια τη Γαλλία διερευνούν άλλες εναλλακτικές λύσεις, όπως οι αντιδραστήρες τύπου Stellarator. Έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο JET αποτελούσε για χρόνια το σημείο αναφοράς στην παραγωγή ενέργειας σύντηξης, έκλεισε το 2023 αφού παρείχε δεδομένα-κλειδιά για την ανάπτυξη του μελλοντικού ITER.
Στην Ιαπωνία, το JT-60SA είναι ένα κοινό project με την Ευρώπη που επιδιώκει τη βελτιστοποίηση της σταθερότητας του πλάσματος. Στην Κίνα, ο αντιδραστήρας EAST έσπασε τα ρεκόρ θερμοκρασίας και διάρκειας του πλάσματος, πλησιάζοντας τις συνθήκες που είναι απαραίτητες για την εμπορική σύντηξη. Από την πλευρά του, ο KSTAR, στη Νότια Κορέα, έχει καταφέρει να διατηρήσει το πλάσμα σε ακραίες θερμοκρασίες για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Το ρεκόρ του WEST απέδειξε ότι η τεχνολογία μαγνητικού περιορισμού στα tokamak θα μπορούσε να φέρει πιο κοντά τη δυνατότητα κατασκευής βιώσιμων εμπορικών αντιδραστήρων. Επιπλέον, αυτή η πρόοδος έδειξε ότι η γνώση των πλασμάτων και ο τεχνολογικός έλεγχός τους για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα ωριμάζει και προσφέρει την ελπίδα ότι τα πλάσματα σύντηξης μπορούν να σταθεροποιηθούν για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα σε μηχανές όπως ο ITER.
[via]
