Ο Θησαυρός της Βιλένα, που ανακαλύφθηκε το 1963 κοντά στο Αλικάντε της Ισπανίας, παραμένει ένα από τα πιο συναρπαστικά ευρήματα της Ύστερης Εποχής του Χαλκού (περίπου 1200 π.Χ.). Αυτή η εξαιρετική συλλογή από 66 αντικείμενα, κυρίως χρυσά, περιλάμβανε επίσης δύο αντικείμενα από μέταλλο που ήταν κάπως παράξενα για την εποχή - ένα κοίλο ημισφαίριο και ένα βραχιόλι.
Τα δύο αντικείμενα βρέθηκαν να είναι κατασκευασμένα από σίδηρο, ο οποίος δεν χρησιμοποιούνταν ευρέως εκείνη την εποχή, γεγονός που προβλημάτισε αρκετά τους επιστήμονες. Ωστόσο, πρόσφατες επιβεβαιώσεις διαπίστωσαν ότι τα αντικείμενα ήταν φτιαγμένα από μετεωριτικό σίδηρο, προσφέροντας μια σπάνια ματιά στην τεχνολογική και πολιτιστική εφευρετικότητα των προϊστορικών κοινωνιών.
Αυτό που έκανε αυτά τα δύο μεταλλικά αντικείμενα τόσο ξένα για την εποχή ήταν το γεγονός ότι η τήξη του σιδήρου δεν είχε ακόμη αναπτυχθεί στην Ιβηρική Χερσόνησο. Ως εκ τούτου, ο μετεωριτικός σίδηρος παρείχε μια εναλλακτική πηγή του πολυπόθητου μετάλλου. Αυτός ο σίδηρος προέρχεται από μετεωρίτες που έπεσαν στη Γη και χαρακτηρίζεται από την υψηλή περιεκτικότητά του σε νικέλιο, η οποία τον διαφοροποιεί από τον γήινο σίδηρο.
Πρόσφατες επιστημονικές αναλύσεις αποκάλυψαν αυτή τη μετεωριτική υπογραφή στα τεχνουργήματα της Μιλένα, τοποθετώντας την προέλευσή τους σταθερά στο κοσμικό πεδίο. Τα ευρήματα αυτά ευθυγραμμίζονται με παρόμοιες ανακαλύψεις, όπως το μαχαίρι από μετεωριτικό σίδηρο του Φαραώ Τουταγχαμών, γεγονός που αποδεικνύει μόνο την ευρεία αναγνώριση της αξίας αυτού του σπάνιου υλικού.
Η χρήση μετεωριτικού σιδήρου απαιτούσε μεγάλη δεξιοτεχνία. Σε αντίθεση με τον λιωμένο σίδηρο, αυτό το εξωγήινο μέταλλο είναι εύθραυστο και δύσκολο στην επεξεργασία. Ωστόσο, οι τεχνίτες του θησαυρού της Βιλένα κατάφεραν να μετατρέψουν αυτό το ουράνιο μέταλλο σε περίπλοκα αντικείμενα, αναδεικνύοντας τις προηγμένες μεταλλουργικές τους ικανότητες. Αυτά τα αντικείμενα πιθανότατα είχαν σημαντική πολιτιστική και συμβολική αξία εξαιτίας αυτού.
Ο Θησαυρός της Βιλένα δεν αντανακλά μόνο την πολυπλοκότητα των κοινωνιών της Ύστερης Εποχής του Χαλκού, αλλά υπογραμμίζει επίσης τη βαθιά σύνδεσή τους με τον φυσικό και τον ουράνιο κόσμο. Η ενσωμάτωση μετεωριτικού σιδήρου (μετάλλου που έπεσε κυριολεκτικά από τον ουρανό) μπορεί να συμβόλιζε τη δύναμη, τη θεότητα ή τη σύνδεση με τους ουρανούς.
Μπορεί να μην είναι τόσο συναρπαστικό όσο η πιθανή ανακάλυψη εξωγήινης τεχνολογίας στο βυθό του ωκεανού, αλλά είναι ωραίο να σκεφτεί κανείς πώς οι προϊστορικές κοινωνίες ενσωμάτωσαν εξωγήινα μέταλλα στις πεποιθήσεις και την τεχνολογία τους.
[via]
