Ο αστροναύτης της NASA, Nick Hague, και ο κοσμοναύτης της Roscosmos, Aleksandr Gorbunov, έφτασαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στο πλαίσιο της αποστολής SpaceX Crew-9 της υπηρεσίας, ένα εγχείρημα που θα ενισχύσει την επιστημονική έρευνα και θα εμπλουτίσει τις γνώσεις σχετικά με το πώς οι άνθρωποι μπορούν να ζουν και να εργάζονται στο Διάστημα.
Κατά τη διάρκεια της προγραμματισμένης πεντάμηνης αποστολής, τα καθήκοντα του Hague θα περιλαμβάνουν τη συμμετοχή του σε διάφορα ερευνητικά προγράμματα για το Human Research Program* της NASA. Κάθε μελέτη έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των προκλήσεων υγείας που μπορεί να αντιμετωπίσουν οι αστροναύτες κατά τη διάρκεια μελλοντικών αποστολών μακράς διάρκειας στη Σελήνη, τον Άρη και πέρα από αυτόν.
«Οι εμπειρίες και οι έρευνες του Hague μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσουν σε επιστημονικές ανακαλύψεις που δεν είναι εφικτές στη Γη», δήλωσε ο Steven Platts, επικεφαλής επιστήμονας για την ανθρώπινη έρευνα στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA στο Χιούστον.
Ένας σημαντικός στόχος για το χρονικό διάστημα που θα παραμείνει ο Hague στο σταθμό είναι να μελετήσει τη σειρά διαταραχών της όρασης που σχετίζονται με το Διάστημα και ονομάζονται Νευροοφθαλμικό Σύνδρομο που σχετίζεται με τη Διαστημική Πτήση (Spaceflight Associated Neuro-ocular Syndrome - SANS), οι οποίες εμφανίζονται καθώς τα υγρά του σώματος μετατοπίζονται προς το κεφάλι σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Αυτές οι μετατοπίσεις μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στο μάτι: το οπτικό νεύρο μπορεί να διογκωθεί, ο αμφιβληστροειδής μπορεί να αναπτύξει πτυχές και το πίσω μέρος του ματιού μπορεί ακόμη και να γίνει επίπεδο. Προηγούμενες έρευνες υποδεικνύουν ότι πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στο σύνδρομο, οπότε δύο μελέτες που σχετίζονται με την όραση σε αυτή την αποστολή θα ασχοληθούν με διαφορετικές αλλά και ξεχωριστές προσεγγίσεις που μπορεί να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση ή ακόμη και στην πρόληψη τέτοιων αλλαγών κατά τη διάρκεια μελλοντικών αποστολών.
Ένα project, με την ονομασία Thigh Cuff, θα διερευνήσει κατά πόσο η χρήση προσαρμοσμένων μανικιών θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το σύνδρομο διατηρώντας περισσότερα σωματικά υγρά στα πόδια. Οι μανσέτες για τους μηρούς είναι συμπαγείς, ελαφριές και εύκολες στη χρήση, γεγονός που τις καθιστά ελκυστικές για πιθανή χρήση σε αποστολές μακράς διάρκειας στο βαθύ Διάστημα.
Για τη μελέτη αυτή, ο Hague θα φορά τις μανσέτες στους μηρούς για έξι ώρες κατά τη διάρκεια δύο περιόδων. Για να βοηθήσει τους ερευνητές να μετρήσουν πόσο καλά λειτουργούν οι μανσέτες, θα καταγράψει εικόνες υπερήχων της ροής του αίματος στις φλέβες των ποδιών και του λαιμού του κατά τη διάρκεια των περιόδων. Οι ερευνητές θα συγκρίνουν επίσης αυτά τα δεδομένα με υπερήχους που θα ληφθούν χωρίς τη μανσέτα για να εξετάσουν τις διαφορές στη ροή.
«Μανσέτες μηρών όπως αυτές μπορεί να επιτρέψουν στους ερευνητές να διερευνήσουν καλύτερα ιατρικές καταστάσεις που έχουν ως αποτέλεσμα να υπάρχει επιπλέον υγρό στον εγκέφαλο ή να επιστρέφει πολύ αίμα στην καρδιά», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Brandon Macias στο NASA Johnson.
Σε μια άλλη μελέτη, ο Hague θα εξετάσει αν μια αγωγή με βιταμίνες μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση του SANS. Η μελέτη, με επικεφαλής τη Sara Zwart, βιοχημικό διατροφής στο NASA Johnson, επιδιώκει να εξετάσει αν ένα καθημερινό συμπλήρωμα βιταμίνης Β -που λαμβάνεται πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την πτήση- μπορεί να αποτρέψει ή να μετριάσει το πρήξιμο στο πίσω μέρος του ματιού. Η έρευνα θα αξιολογήσει επίσης πώς η γενετική ενός ατόμου μπορεί να επηρεάσει την αντίδραση.
«Προηγούμενες έρευνες δείχνουν ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς σε αυτό το οφθαλμικό σύνδρομο από άλλους με βάση τη γενετική που μπορεί να επηρεάσει τις απαιτήσεις σε βιταμίνες Β, οπότε η καθημερινή λήψη βιταμινών μπορεί να κάνει τη διαφορά», δήλωσε η Zwart. «Πιστεύουμε ότι με τη χορήγηση των βιταμινών Β, θα μπορούσαμε να βγάλουμε αυτό το κομμάτι της γενετικής μεταβλητότητας από την εξίσωση».
Το συγκεκριμένο πόνημα μπορεί επίσης να βελτιώσει τελικά τις επιλογές φροντίδας για τις γυναίκες στη Γη με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, μια πάθηση που μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στα μάτια και υπογονιμότητα στις γυναίκες. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι οι ασθενείς μπορεί να επωφεληθούν ομοίως από τη στόχευση των ίδιων γενετικών μονοπατιών και τη χορήγηση βιταμινών όπως τα μέλη του πληρώματος στο Διάστημα.
Ο Hague θα καταγράψει επίσης δεδομένα για να μελετήσει κατά πόσον ένας νέος τρόπος χορήγησης ενός κοινού φαρμάκου κατά της ναυτίας μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση της ναυτίας μετά την εκτόξευση και την προσγείωση. Σε αυτή τη μελέτη, ο Hague μπορεί να αυτοχορηγεί ένα νέο ρινικό τζελ του φαρμάκου σκοπολαμίνη. Ο Hague θα σημειώσει τις εμπειρίες του από τη χρήση αυτού του φαρμάκου και οποιουδήποτε άλλου βοηθήματος για την αντιμετώπιση της ναυτίας κατά την κίνηση, συμπεριλαμβανομένων εναλλακτικών φαρμάκων ή συμπεριφορικών παρεμβάσεων, όπως συγκεκριμένες κινήσεις του κεφαλιού. Η έρευνα αυτή, με επικεφαλής τον νευροεπιστήμονα Scott Wood της NASA Johnson, θα συμπεριλάβει τελικά 48 άτομα.
«Στόχος μας είναι να κατανοήσουμε πώς θα βοηθήσουμε τους μελλοντικούς διαστημικούς ταξιδιώτες να προσαρμοστούν στη ναυτία της κίνησης όταν ζουν και εργάζονται στο Διάστημα», δήλωσε ο Wood. «Τα μέλη του πληρώματος πρέπει να παραμένουν υγιή και να εκτελούν βασικές εργασίες, συμπεριλαμβανομένης της προσγείωσης στη Σελήνη και σε άλλους προορισμούς».
Για να βοηθήσει τη NASA να σχεδιάσει μελλοντικές αποστολές, ο Hague θα συμμετάσχει επίσης σε μελέτες έρευνας σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν άλλες διαστημικές προκλήσεις, όπως η αποφυγή τραυματισμών κατά την προσγείωση στη Γη και η εκμάθηση του τρόπου με τον οποίο τα διαστημικά ταξίδια επηρεάζουν το ανθρώπινο σώμα σε μοριακό επίπεδο.
*Το Human Research Program της NASA αναζητά τις καλύτερες μεθόδους και τεχνολογίες για την υποστήριξη ασφαλών και παραγωγικών ανθρώπινων ταξιδιών στο Διάστημα. Το πρόγραμμα μελετά τον τρόπο με τον οποίο οι διαστημικές πτήσεις επηρεάζουν το ανθρώπινο σώμα και τη συμπεριφορά μέσω της επιστήμης που διεξάγεται σε εργαστήρια, επίγεια ισοδύναμα, εμπορικές αποστολές και τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η έρευνα αυτή συνεχίζει να οδηγεί την αποστολή της NASA να καινοτομεί σε τρόπους που διατηρούν τους αστροναύτες υγιείς και έτοιμους για αποστολές, καθώς η εξερεύνηση του Διαστήματος επεκτείνεται προς τη Σελήνη, τον Άρη και πέρα από αυτόν.
