Αρκεί μια ματιά στη Σελήνη για να διαπιστώσουμε τα απομεινάρια μιας κατακλυσμικής σύγκρουσης μεταξύ δύο πρώιμων πλανητών, που συνέβη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Ωστόσο, τώρα οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι αποδείξεις μπορεί και να βρίσκονται βαθιά κάτω από τα πόδια μας, καθώς τα απομεινάρια αυτού του αρχαίου πλανήτη κρύβονται κοντά στον πυρήνα της Γης.
Τη δεκαετία του 1980, οι γεωφυσικοί ανακάλυψαν δύο γιγαντιαίες, ανεξήγητες μάζες υλικού στον μανδύα της Γης. Οι σεισμικές μετρήσεις έδειξαν ότι οι περιοχές αυτές, που εκτείνονταν η καθεμία σε πλάτος χιλιάδων χιλιομέτρων, ήταν πολύ πιο πυκνές από τον περιβάλλοντα μανδύα και πιθανώς είχαν πολύ υψηλότερη περιεκτικότητα σε σίδηρο. Αυτές οι μυστηριώδεις δομές χαρακτηρίστηκαν ως "μεγάλες περιφέρειες χαμηλής ταχύτητας" (large low velocity provinces - LLVPs), καθώς η πυκνότητά τους επιβραδύνει τα σεισμικά κύματα καθώς περνούν μέσα από αυτές.
Η επικρατέστερη υπόθεση είναι ότι αυτά τα LLVP είναι τα μερικώς λιωμένα υπολείμματα αρχαίων ηπειρωτικών πλακών που βυθίστηκαν κάτω από την επιφάνεια της Γης. Αλλά μια νέα μελέτη από το Caltech προτείνει μια πιο εξωγήινη προέλευση για την οποία υποστηρίζουν ότι ενδεχομένως αυτές οι πλούσιες σε σίδηρο μάζες είναι θραύσματα ενός χαμένου πλανήτη που απορρόφησε η Γη.
Η ιστορία ακούγεται περίεργη, αλλά δεν στερείται επιστημονικής βάσης. Γενικά πιστεύεται ότι η Γη έζησε μια αποκάλυψη πλανητικών διαστάσεων πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ένας πλανήτης στο μέγεθος του Άρη με το όνομα Θία (Theia) έπεσε πάνω της. Αυτή η κοσμική συντριβή πιστεύεται ότι δημιούργησε τη Σελήνη, και μπορεί ακόμη και να ευθύνεται για το μεγαλύτερο μέρος του νερού της Γης.
Στον απόηχο αυτής της σύγκρουσης, συνήθως πιστεύεται ότι υλικό από τη Θία αναμείχθηκε με τον μανδύα της Γης, έτσι ώστε ο πλανήτης και η νεογέννητη Σελήνη να έχουν την ίδια γενικότερη σύνθεση. Ωστόσο, οι ερευνητές του Caltech εκτιμούν ότι μεγάλες μάζες από τη Θία παρέμειναν ανέπαφες και βυθίστηκαν προς τον πυρήνα της Γης. Οι ερευνητές προσομοίωσαν μια σειρά από διαφορετικά πιθανά σενάρια για το από τι θα μπορούσε να είναι φτιαγμένη η Θία και πώς συγκρούστηκε με τη Γη, και αυτές οι προσομοιώσεις οδήγησαν στη δημιουργία τόσο της Σελήνης, όσο και των LLVPs.
Μετά τη σύγκρουση, ενώ η Θία και η Γη ήταν ένα μεγάλο κολλώδες χάος, τμήματα του μανδύα της Θίας συσσωρεύτηκαν και κρυσταλλώθηκαν σε δύο πλούσιες σε σίδηρο μάζες μέσα στον μανδύα της Γης. Αυτό επέτρεψε στις μάζες της Θία να παραμείνουν άθικτες, ενώ παρασύρθηκαν προς τα κάτω, εκεί όπου ο μανδύας συναντά τον εξωτερικό πυρήνα, όπου και κρύβονται έκτοτε.
[via]
