Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας θα σε περνούσαν για τρελό εάν έλεγες ότι θα πραγματοποιείς αποστολές στο Διάστημα και θα επιστρέφεις πίσω με ασφάλεια τους πυραύλους για να τους χρησιμοποιήσεις ξανά. Κάπως έτσι είχαν υποδεχτεί το όραμα του Elon Musk και της SpaceX πριν από μερικά χρόνια, ωστόσο, αποδείχτηκε ότι όχι μόνο κατάφεραν να υλοποιήσουν την υπόσχεση τους, αλλά πλέον θεωρείται δεδομένο ότι για να γίνουν βιώσιμες αυτές οι αποστολές θα πρέπει να στραφούν όλες οι διαστημικές υπηρεσίες σε αυτό το μοντέλο.
Πριν από μερικές ημέρες ζήσαμε ιστορικές στιγμές με την πρώτη επανδρωμένη αποστολή της SpaceX, σε συνεργασία με τη NASA, η οποία κατάφερε να στείλει με ασφάλεια δύο αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με τη βοήθεια ενός επαναχρησιμοποιούμενου πυραύλου Falcon 9 και το Crew Dragon να προσδένεται στον ISS αυτόματα. Η απόλυτη επιτυχία της αποστολής λειτούργησε ως “καύσιμο” για τη φιλοδοξία του Elon Musk, ο οποίος απέστειλε ενημερωτική επιστολή στους εργαζόμενους στη SpaceX για τον επόμενο μεγάλο στόχο της εταιρείας: το Starship.
Ο Musκ ζητά από όλους στη SpaceX να θεωρήσουν πλέον ως πρώτη προτεραιότητα και να ρίξουν όλες τις δυνάμεις τους στην ολοκλήρωση του μεγαλύτερου διαστημικού σκάφους που έχει σκοπό να μεταφέρει με ασφάλεια 100 ή και περισσότερους ανθρώπους στο Διάστημα, ενώ θα επιστρέφει πίσω και αυτό για να χρησιμοποιηθεί εκ νέου. Σε αντίθεση, μάλιστα, με τους πυραύλους Falcon 9 που επιστρέφουν πίσω μόνο το πρώτο τμήμα τους, το Starship έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να επιστρέφει αυτούσιο σαν ένα αεροπλάνο.
Η αλήθεια είναι ότι πήγε πίσω το αρχικό χρονοδιάγραμμα της εταιρείας για το Starship, ένα προτύπο του οποίου ήταν να δοκιμαστεί για πρώτη φορά σε κοντινή πτήση στα τέλη του 2019. Ποιος ξέρει, ίσως τώρα να προχωρήσουν τα πράγματα πολύ πιο γρήγορα με το έξτρα κίνητρο από το “αφεντικό”.
Starship
Ο Elon Musk είχε μιλήσει τον περασμένο Σεπτέμβριο για το σύστημα εκτόξευσης, το οποίο περιλαμβάνει δύο φάσεις. Η πρώτη από αυτή ονομάζεται Starship Super Heavy και αποτελεί ουσιαστικά το launcher για το διαστημικό σκάφος, ενώ η δεύτερη είναι το ίδιο το διαστημικό σκάφος που έχει σχεδιαστεί για να φιλοξενεί 100 ανθρώπους. Η κατασκευή του σκάφους έγινε με χρήση ανοξείδωτου ατσαλιού μέσα σε 5 μήνες, με τη SpaceX να επιλέγει αυτό το υλικό επειδή είναι φθηνότερη η παραγωγή του και ευκολότερο να τροποποιηθεί όταν φτάσει στον πλανήτη Άρη από τα μέλη της αποστολής, σε σύγκριση πάντα με το ανθρακόνημα.
Η πρώτη φάση του συστήματος, το Starship Super Heavy, διαθέτει 37 κινητήρες Raptor που θα δώσουν την απαραίτητη ώθηση για να "σηκωθεί" και να τεθεί σε τροχιά το τεράστιο σκάφος. Στόχος είναι το Starship Super Heavy να επιστρέφει πίσω στη Γη με ασφάλεια για να επαναχρησιμοποιείται, όπως έχουμε δει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια με τους πυραύλους Falcon 9. Από την άλλη, η δεύτερη φάση, Starship Mk1, περιλαμβάνει 3 κινητήρες Raptor για την ώρα (θα γίνουν τελικά 6), οι οποίο θα χρησιμοποιούν ως καύσιμο μεθάνιο και οξυγόνο αντί αζώτου για να αποδίδουν μεγαλύτερη ισχύ.
Το συνολικό ύψους του Super Heavy είναι 68 μέτρα και θα μπορεί να μεταφέρει 3300 τόνους καυσίμου για να τροφοδοτηθούν οι 37 κινητήρες, εκ των οποίων θα πρέπει να λειτουργήσουν τουλάχιστον οι 24 για να καταφέρει να σηκωθεί από το έδαφος. Ο Musk τόνισε, μάλιστα, ότι θα προσπαθήσουν να επισπεύσουν την κατασκευή τους από τις 10 ημέρες που απαιτούνται σήμερα για κάθε έναν κινητήρα, στις μόλις δύο.
Παρά την πομπώδη παρουσίαση, ο Musk παραδέχτηκε ότι μπορεί να μην είναι αυτή η τελική μορφή του Starship και έκανε λόγο για ένα καλύτερο, ελαφρύτερο και φθηνότερο Mk3. Το μόνο σίγουρο είναι η χρήση ανοξείδωτου ατσαλιού που θα περικλείεται από μια "θερμική ασπίδα" κατασκευασμένη από κεραμικό υλικό. Το Mk1 ζυγίζει περίπου 200 τόνους, ενώ το Mk2 θα ζυγίζει 120 τόνους. Η χωρητικότητα του Mk1 είναι 150 τόνοι + 1200 τόνοι καυσίμου, διότι χρειάζεται πολύ λιγότερα καύσιμα για τις ανάγκες της προσγείωσης σε σύγκριση με το Super Heavy, ενώ η κατανάλωση καυσίμο είναι 3.5 τόνοι υγρού οξυγόνου για κάθε τόνο υγρού μεθανίου.
Ο σχεδιασμός έχει γίνει με γνώμονα την όσο το δυνατόν μικρότερη κατανάλωση καυσίμου κατά τη διάρκεια της πτήσης, ενώ χάριν στην αεροδυναμική του οι κινητήρες Raptor θα ενεργοποιούνται από ύψος μόλις 2km πριν την επαφή με το έδαφος. Άρα σε μια γενική εικόνα θα έχουμε το Starship να "πέφτει" με το βάρος του και να ενεργοποιεί τους κινητήρες του μόνο όταν πλησιάσει αρκετά στο έδαφος για να επιβραδύνει την ταχύτητα της "πτώσης".
