Τα θρυλικά διαστημικά σκάφη Voyager είναι σχεδόν 50 ετών, και έχοντας κατευθυνθεί πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα και στο διαστρικό χώρο, το ζευγάρι είναι τα πιο απομακρυσμένα ανθρωπογενή αντικείμενα στο Σύμπαν. Όμως, παρά την απίστευτη μακροζωία και επιτυχία τους, αναπόφευκτα εξαντλούν την ενέργεια τους, οπότε οι λειτουργίες τους πρέπει να προσαρμόζονται από τη Γη, ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Πρόσφατα, η NASA ανακοίνωσε ότι απενεργοποιεί άλλο ένα από τα επιστημονικά όργανα του Voyager 2 για να βοηθήσει στη διατήρηση της ισχύος για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Η εντολή για την απενεργοποίηση του επιστημονικού οργάνου πλάσματος του Voyager 2 εστάλη στις 26 Σεπτεμβρίου, αλλά το διαστημικό σκάφος βρίσκεται πλέον τόσο μακριά που χρειάστηκαν 19 ώρες για να φύγει το σήμα από τη Γη και να φτάσει στο Voyager, και άλλες 19 ώρες για να φτάσει το σήμα επιβεβαίωσης πίσω στη Γη. Η επιχείρηση κύλησε ομαλά, σύμφωνα με τη NASA.
«Οι μηχανικοί της αποστολής παρακολουθούν πάντα προσεκτικά τις αλλαγές που γίνονται στις λειτουργίες του 47 ετών διαστημικού σκάφους για να διασφαλίσουν ότι δεν δημιουργούν ανεπιθύμητες δευτερογενείς επιδράσεις», έγραψε το Jet Propulsion Laboratory της NASA σε μια ενημέρωση. «Η ομάδα επιβεβαίωσε ότι η εντολή απενεργοποίησης εκτελέστηκε χωρίς περιστατικά και το σκάφος λειτουργεί κανονικά».
Αρκετά από τα όργανα του Voyager 2 έχουν ήδη απενεργοποιηθεί, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που απενεργοποιήθηκαν μετά την ολοκλήρωση της αρχικής αποστολής του ζεύγους Voyager για την εξερεύνηση των εξωτερικών πλανητών του Ηλιακού Συστήματος τη δεκαετία του 1980. Καθώς το διαστημικό σκάφος κατευθυνόταν στο διαστρικό χώρο, τα όργανα αυτά δεν ήταν πλέον απαραίτητα, αλλά το όργανο πλάσματος παρέμεινε ενεργοποιημένο και ήταν σημαντικό για τη μελέτη του ορίου μεταξύ της ηλιόσφαιρας, που είναι το εξωτερικό άκρο του Διαστήματος που επηρεάζεται από τον Ήλιο, και του διαστρικού χώρου, που είναι ο χώρος μεταξύ των άστρων. Μια σημαντική ανακάλυψη που έγινε με τη χρήση αυτού του οργάνου είναι ότι υπάρχει ένα διακριτό όριο πέρα από το οποίο οι αστρικοί άνεμοι από τον Ήλιο δεν ρέουν.
Αν και ο χώρος μεταξύ των αστέρων είναι σε μεγάλο βαθμό άδειος, δεν στερείται τελείως υλικού ή ενδιαφέροντος. Το 2021, ο άλλος ανιχνευτής Voyager 1 μπόρεσε να ανιχνεύσει το «βουητό» υποβάθρου του διαστρικού αερίου, με μικρές ποσότητες υδρογόνου και ηλίου να σχηματίζουν ένα είδος ήπιας βροχής υποβάθρου.
Παρόλο που το Voyager 2 δεν θα μπορεί πλέον να χρησιμοποιεί το επιστημονικό του όργανο για το πλάσμα, εξακολουθεί να έχει σε λειτουργία άλλα τέσσερα επιστημονικά όργανα, μεταξύ των οποίων εκείνα για τη μελέτη των μαγνητικών πεδίων και των κοσμικών ακτίνων. Τέλος, δεν έχουμε ακόμη αποχαιρετήσει την αποστολή, καθώς η NASA εκτιμά ότι το διαστημικό σκάφος έχει αρκετή ισχύ για να συνεχίσει να εξερευνά το διαστρικό χώρο με τουλάχιστον ένα όργανο μέχρι τη δεκαετία του 2030.
[via]
