Οι επιστήμονες της NASA βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στην απάντηση ενός από τα πολλά ερωτήματα που περιβάλλουν τον πλανήτη Ουρανό και τα 27 φεγγάρια του. Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, τα δεδομένα που κατέγραψε το διαστημικό σκάφος Voyager της NASA αποκάλυψαν ότι τέσσερις από τους πέντε μεγάλους δορυφόρους του Ουρανού ίσως κρύβουν ωκεανούς νερού στο εσωτερικό τους.
Μέχρι πρόσφατα, οι ερευνητές της NASA πίστευαν πως οι πέντε μεγαλύτεροι δορυφόροι του Ουρανού (Ariel, Umbriel, Titania, Oberon και Miranda), ήταν πολύ μικροί για να διατηρήσουν αρκετή θερμότητα ώστε να μην παγώσει ένας εσωτερικός ωκεανός. Ωστόσο, η νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Geophysical Research, αναλύει με έναν νέο τρόπο τα δεδομένα που συνέλεξε το Voyager 2 όταν πέρασε από τον πλανήτη Ουρανό τη δεκαετία του 1980.
Οι δορυφόροι του Ουρανού έχουν διάμετρο από 1.160 έως 1.580 χιλιόμετρα. Το μέγεθος τους είναι τόσο μικρό που ο μεγαλύτερος από αυτούς, η Τιτάνια, συγκεντρώνει μόνο ελάχιστες πιθανότητες να διατηρεί εσωτερική θερμότητα, τουλάχιστον με βάση τις παλιές παρατηρήσεις. Ωστόσο, η επανεξέταση αυτών των παρατηρήσεων και η νέα μοντελοποίηση μπορεί να υποδηλώνει το αντίθετο.
Ξεκινώντας, οι ερευνητές πήραν τα παλιά δεδομένα από το Voyager 2 και τα συνδύασαν με μοντέλα που περιλάμβαναν πληροφορίες που συνέλεξαν από τα διαστημικά σκάφη Galileo, Cassini, awn και New Horizons. Στη συνέχεια εξέτασαν δεδομένα από τη γεωλογία του Εγκέλαδου (δορυφόρος του Κρόνου), του Πλούτωνα και του Χάροντα (δορυφόρος του Πλούτωνα), καθώς και της Δήμητρας. Όλα τα προαναφερθέντα είναι «παγωμένα σώματα» που έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος με τους δορυφόρους του Ουρανού.
Συνδυάζοντας όλες αυτές τις πληροφορίες μαζί, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι δορυφόροι του Ουρανού είναι πιθανότατα αρκετά μονωμένοι ώστε να διατηρούν το επίπεδο εσωτερικής θερμότητας που απαιτείται για να μην παγώσει ένας ωκεανός κάτω από την επιφάνειά τους. Οι παρατηρήσεις του δορυφόρου Ariel υποδηλώνουν επίσης ότι πρόσφατα απελευθέρωσε κάποιο είδος υγρού στην επιφάνειά του.
Εντόπισαν, επίσης, πιθανές πηγές θερμότητας στις παγωμένες επιφάνειες των πέντε μεγαλύτερων δορυφόρων του Ουρανού, οι οποίες θα μπορούσαν να παρέχουν περαιτέρω ενδείξεις για την ύπαρξη εσωτερικών ωκεανών. Ενδεχομένως οι μελλοντικές αποστολές στον Ουρανό θα μπορούσαν να δώσουν στους ερευνητές ακόμα πιο σημαντικά στοιχεία, με τη NASA να βλέπει ως πιθανή χρονιά εκτόξευσης το 2032 για να φτάσει στον πλανήτη το 2044.
[NASA]
